=0= Hinde ko na-enjoy kumanta ng “10 little Indian boys” at malagyan ng star stamp sa kamay kasi ni di man lang ako pinatikim mag kinder at isinalpak agad ako sa grade one. ‘Di ko alam kung anung trip nila tatay nun pero wala na’kong nagawa kundi makihabol sa mga kaklase kong marunong nang mag sulat habang ako nag sisimula palang matuto ng “A” for “Apple” , “B” for “Barbeque” , “C” for “Chocolate” and “G” for “Gutom”.
Parang iniinis pa ko nung katabi ko nun kasi sila dikit-dikit na mag sulat gamit yung matabang lapis na kulay itim na phased out na ata ngayon, habang ako nag papabula lang ng ilong sa sulok. Pero kahit sakitin ako at kalahati ata ng grade one ko eh nailagak sa hospital, di naman ganun ka tagal yung adjustment (Matapos ang ilang kurutan at hambalusan sessions courtesy of nanay para lang matutunan ko maisulat unang pitong letra ng pangalan ko).
Matapos ang isang buwan ok na ko sa mga pinaparecite ni mrs. De Guzman mula sa lumang rolyo ng manila paper na may naka-pentel na “si bibo ay may aso, ang pangalan ay bobo…” at yung mga visuals nila na isinasampay sa istante at laging sinasawim palad anurin ng baha tuwing tag ulan. Hinde ko narin nili-lipsing yung pagkanta ng “Lupang Hinirang”.
Pero wala talaga kong ni-gabuning interes mag aral nun. Nakaka-aliw lang titigan yung mga piktyur sa libro… pwera nalang pag tinadtad na ng vandalism ng katabi mo na isa sa mga topak kid nung grade one.
=0= Speaking of topak, nagkarun ako ng katsokarats nung grade one na tipong may saltik sa utak. Hinde ko alam kung nasobrahan lang ng Anesthesia nanay nya nung naglalabor sa kanya oh Gin Bulag nung pinagbubuntis palang sya. Si Gruta. (Sana di nya to nababasa ngayon.hahaha). Pero solve sa kanila ni Mark Anthony yung Grade one ko, pati narin si Christopher pinipig. Pabibohan sa kwento.
Kung naospital ako, tapos ikwekwento ko yung mga nangyari sa hospital at sasabayan ng momo stories na napakinggan sa “isang gabi ng lagim” (na uso pa dati sa dzrh dahil la pa masyadong palabas sa t.v. pag gabi) eh dapat naospital rin sya at mas may napakinggan rin syang momo stories at dapat laging siya yung bida. ayaw pasapaw. kwentong bata. hahaha.
Kung naospital ako, tapos ikwekwento ko yung mga nangyari sa hospital at sasabayan ng momo stories na napakinggan sa “isang gabi ng lagim” (na uso pa dati sa dzrh dahil la pa masyadong palabas sa t.v. pag gabi) eh dapat naospital rin sya at mas may napakinggan rin syang momo stories at dapat laging siya yung bida. ayaw pasapaw. kwentong bata. hahaha.
=0= Laging kawawa samin si Edlyn D. tampulan ng pambubwiset namin at ginawa naming pamatay boredom. babanat si mark ng “tanda..mukhang matanda!”.. si Gruta ng…”noo! lapad ng noo!”. tapos sabay sabay bebelat. Pero nag back fire rin samin mga pambubully namin. Sumugod yung katipunerang nanay! at dinuro duro kami ng payong.
kung pede lang mag ala ninja at mag disguise na desk ng upuan ng mga panahon na yun. Galante rin naman yung nanay ni Edlyn tanda. Nung nag b-day yung anak nyang kamukha ni rene requiestas nagpakain ng pancit at juice sa buong klase. Umuwi akong may ngiti sa labi at bit-bit yung plastik ng pancit para sa pinsan kong babae na nadalaw samin kasama sila lola arcadia na di ko narin maalala kung anung pangalan oh kung san na ngayon naroon.
=0= Uso ang bakuna nun sa grade one. Parang may tugtog pa ng voltes V sa background nung sumulpot sa pintuan ng room namin yung vaccination team. Isa isa kaming pinapila para injectionan. Syempre, bait-baitan yung mga volunteer nurse para di kami matakot. Kasu, kay Gruta nasira lahat ng plano nilang maganda para sa’min.
nag histerical ang loko nung iinjectionan na. parang eksena sa pelikula, tipong rape scene. Sumuko rin yung mga nurse kasi napad-pad si Gruta dun sa sulok na may mga laruan at walis at tipong lahat ng mahawakan eh lumilipad sa ere, at wala sa mga nurse na gustong umuwing may bukol mula sa tama ng dust-pan.
nag histerical ang loko nung iinjectionan na. parang eksena sa pelikula, tipong rape scene. Sumuko rin yung mga nurse kasi napad-pad si Gruta dun sa sulok na may mga laruan at walis at tipong lahat ng mahawakan eh lumilipad sa ere, at wala sa mga nurse na gustong umuwing may bukol mula sa tama ng dust-pan.
=0= Nung nanganak yung adviser namin, nalipat kami kina mrs. De jesus sa kabilang kwarto. Mukhang mas active yung klase nila, pakanta kanta at padrowing drowing lang. Nagkakagulo sa recess, nagtutulakan sa plant box, pedeng magswimming sa corridor sa sobrang dami ng bata. Masaya yung klase nila mam de jesus, pwera nalang pag napapadalaw yung anak nya na mula sa private school na kasing edad lang rin ata namin na absent nung nagturo ng GMRC at tipong aliping saguiguilid kung ituring yung mga kaklase ko.
=0= Hinde ko alam kung san na naroon tong mga bata na’to pero siguro kung may nakakaalala man sakin mula sa helera ng mga uhuging paslit na’to, huli na para marealize na di pala ako kasama nung nag class picture sila. Kasalukuyan siguro akong nagmumuni-muni kung goto ba oh sopas ang ipapabili ko kay tatay pagbalik nya sa ospital ng mga panahong yun. Kung bakit ako bumili ng P25 na class picture kahit wala ako dun?… hinde ko rin alam! hahaha.
=0= Masaya sa Grade one. Natutunan kong pede palang isulat sa desk na kahoy ang pangalan ko gamit ang basyo ng bolpen. =)
——————————————————————————————————
-JMDC =)
No comments:
Post a Comment